Het is elke verkiezingsavond feest. Er is altijd wel een die hardop juicht dat hij/zij heeft gewonnen. In de late uren stapt men dan op mij af. Steevast is dan mijn reactie: gefeliciteerd, nu heb jij een probleem! Deze blije mensen kijken me dan vreemd aan. En, dan geef ik toch maar een toelichting bij zoveel nieuwsgierige blikken.

We hebben niet te maken met een tweepartijenstelsel, waarbij én een verlies én een wint. In Nederland, ook lokaal, hebben we te maken met meerdere partijen die aan de verkiezingen meedoen en door de kiezer naar voren geschoven kunnen worden om samen het volk te vertegenwoordigen.  

Je kunt, als winnaar, denken dat je dan het beleid kan bepalen, maar helaas heb je niet alleen voor het zeggen. Je hebt andere nodig om überhaupt tot beleid te komen. En, deze andere gekozen partijen weten dat. Zij zitten daardoor in een luxe positie, meer dan jij als winnaar.  

Zij gaan achterover leunen en zeggen in feite: kom maar op, jij wil wat van ons. Het einde van het liedje is, dat jij als winnaar meer moet inleveren dan zij. De ware winnaars zijn dan zij en niet jij. Het is prima om tijdens de verkiezingscampagne (in de aanloop naar de verkiezingen) je best te doen, maar te veel je best doen is dan ook niet verstandig. In de tweede of derde positie uitkomen kan wellicht handiger zijn, mist een stevige tweede of derde positie en men niet om je heen kan.  

En, mocht je toch de winnaar zijn, blijf dan bescheiden. Te hard van de daken roepen dat je gewonnen hebt, werkt niet mee om anderen binnen boord te krijgen en te houden.

terug